پیام اخلاقی این هفته با موضوع قبولی دعای روزه دار

ماه رمضان ماه خدا، ماه ایمان و معنویت و ماه دعا و عبادت است. ماه رمضان، ماه رحمت و آمرزش، بهترین اوقات پرستش و ماه مناجات و نیایش است.

ماه رمضان یکی از اوقات ویژه اجابت دعا است که در آن به دعا کردن بسیار سفارش شده است. پیامبر خدا (ص) در دعای شب هشتم ماه رمضان عرض می کند: خداوندا! این ماه تو است، ماهی که بندگانت را فرمان داده ای در آن تو را بخوانند و اجابت دعایشان را بر عهده گرفته ای ( اقبال الأعمال، ج 1، ص 269).

در سیره پیشوایان معصوم نیز آمده است که ایشان در ماه رمضان بر مقدار عبادت و دعای خود می افزودند. دعاهایی که از ایشان در شب ها و روزهای ماه رمضان رسیده است، شاهدی بر این مطلب است (ر.ک: ماه خدا، نوشته محمد محمدی ری شهری).

روایاتی که درباره اجابت دعای روزه دار وارد شده است به چند دسته تقسیم می شود:

در گروهی از روایات به اجابت دعای روزه دار به صورت عام در همه حالات و ساعات اشاره شده است. در روایتی از پیامبر خدا آمده است: اَلصّائِمُ لا تُرَدُّ دَعوَتُهُ؛ روزه دار دعایش رد نمی شود (بحارالأنوار، ج 96، ص 256). همچنین فرموده است: سائِلُ اللهِ فِیهِ لا یخَیبُ؛ درخواست کننده از خدا در این ماه محروم نمی شود ( نهج الدعاء، ح 463).
در پاره ای از روایات، به اجابت دعای روزه دار، هنگام افطار اشاره رفته است. مانند آنچه که از امام حسن روایت شده است: إِنّ لِکُلِّ صائِمٍ عِندَ فَطُورِهِ دَعوَةً مُستَجابَةً؛ برای هر روزه داری در هنگام افطارش یک دعای مستجاب است ( اقبال الأعمال، ج 1، ص 244).
همچنین از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است: دَعوَةُ الصّائِمِ تُستَجابُ عِندَ إِفطارِهِ؛ دعای روزه دار هنگام افطارش مستجاب می شود (مکارم الأخلاق، ج 1، ص 69).

در دسته ای دیگر از احادیث، افطاری دادن به روزه داران را از اسباب اجابت دعا دانسته اند. در کلامی از امام صادق آمده است: هر مؤمنی که مؤمنی را یک شب از ماه رمضان افطاری دهد، خداوند بدین سبب برای او همانند مزد کسی را می نویسد که سی بنده آزاد کند و نیز بدین سبب او را نزد خداوند دعایی اجابت شده است ( ثواب الأعمال، ص 169).